ΤΙΤΛΟΣ

Ο Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937) υπήρξε όχι μόνο ιδανικός μελετητής της κλασικής, μεταγενέστερης και βυζαντινής επιστολογραφίας, αλλά και ο ίδιος δεινός επιστολογράφος. Από την πλούσια όμως αλληλογραφία του πολύ λίγα ίχνη έχουν περισωθεί, διασκορπισμένα σήμερα σε ποικίλους φορείς, ιδιωτικές ή δημόσιες βιβλιοθήκες και αρχεία, στην Ελλάδα και την Κύπρο, ίσως και αλλού. Τα περισσότερα έχουν, δυστυχώς, απολεσθεί. Σε αυτόν τον τόμο δημοσιεύονται οι επιστολές του Συκουτρή προς τις φοιτήτριές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αγλαΐα Φακάλου, Μαρία Κακισοπούλου, Μαρίκα Στρομπούλη και Ηρώ Κορμπέτη (που απόκεινται όλες τους, με εξαίρεση τις απευθυνόμενες στην Ηρώ Κορμπέτη, στο ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ). Μέσα από την επιστολογραφία του σπουδαίου φιλολόγου με τις αγαπημένες του μαθήτριες αναδύονται οι βαθύτερες αναζητήσεις και οι έγνοιες του και φωτίζονται άγνωστες πτυχές της σκέψης και της προσωπικότητάς του. Τα γράμματα του Ιωάννη Συκουτρή προς την Αγλαΐα Φακάλου και τη Μαρία Κακισοπούλου φωτίζουν την καθημερινότητα του συγγραφέα τους, την πορεία της ακατάπαυστης εργασίας του, ακόμη και την κοινωνική του ζωή και τον ελεύθερο χρόνο του. Ο Δάσκαλος ξεδιπλώνει εκεί συναισθήματα, στοχασμούς και βαθύτερες αγωνίες, καταλείποντας το ίχνος του εσωτερικού του κόσμου όπως δεν κάνει σε κανένα άλλο κείμενό του. Επιπλέον οι επιστολές του προς τη Μαρίκα Στρομπούλη και την Ηρώ Κορμπέτη αναδεικνύουν γλαφυρά την αντίληψη και τη μέριμνά του για το παιδευτικό έργο. Μια προσωπική μαρτυρία, συναρπαστική για τον αναγνώστη και αναντικατάστατη για τον ερευνητή.