Array
(
[0] => Array
(
[type] => Συγγραφέας
[books] => Array
(
[0] => Array
(
[title_id] => 240894
[title] => Η Ιλιάδα ή το ποίημα της βίας
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] =>
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Η Βέιλ έγραψε το δοκίμιό της "Η Ιλιάδα ή το ποίημα της βίας" αμέσως μόλις ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, σε ηλικία τριάντα ετών, τέσσερα μόλις χρόνια πριν απ' το θάνατό της. Αν και το θέμα του έπους -ο πόλεμος στην Τροία- συνδέεται με την ιστορική συγκυρία στην οποία βρέθηκε η Βέιλ τη δεδομένη στιγμή, το δοκίμιο δεν συνιστά απλώς αντίδραση στα γεγονότα, αλλά συμπυκνώνει καίρια σημεία του στοχασμού της, που διένυε πλέον την ωριμότερη φάση του. Δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις έννοιες της συμπόνιας και της γενναιοδωρίας, παρά στις έννοιες του ηρωισμού, της τιμής και της υστεροφημίας, πάνω στις οποίες οικοδομείται το αξιακό σύστημα κάθε επικής αφήγησης, η συγγραφέας μάς καλεί και μ' αυτό της το έργο ν' αναδειχθούμε σε πλάσματα ευγενέστερα απ' αυτό που συχνά προστάζει η κατώτερη φύση μας.
[contents] =>
[notes] => Εισαγωγή: Ευαγγελία Κουλιζάκη.
[lang_code] => el
[seo_url] => η-ιλιαδα-η-το-ποιημα-της-βιας-475675
[deleted] => 0
[category_id] => 40
[publisher_id] => 699
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1569877200
[first_publish_date] => 1569877200
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_240894/240894.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/25/b240894.jpg
[isbn] => 978-960-8061-76-7
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 96
[weight] => 150
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 0
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 10.60
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1570687649
)
[1] => Array
(
[title_id] => 230176
[title] => Στοχασμοί για τις απαρχές του χιτλερισμού
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => Quelques réflexions sur les origines de l'hitlérisme
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Στο κείμενό της "Στοχασμοί για τις απαρχές του χιτλερισμού (1939-1940)", η Σιμόν Βέιλ απορρίπτει τη διαδεδομένη τάση να αποδίδεται το φαινόμενο του ναζισμού σε κάποιες γερμανικές εθνικές ιδιαιτερότητες ή στη διαβολική προσωπικότητα του Χίτλερ. Μια τέτοια βολική ερμηνεία απαλλάσσει όσους την υιοθετούν από την υποχρέωση μιας αυτοκριτικής έρευνας, που θα οδηγούσε στην ανίχνευση αρνητικών επιρροών και τάσεων, οι οποίες δεν χαρακτηρίζουν μόνο τον χιτλερισμό αλλά διαποτίζουν ολόκληρο σχεδόν τον δυτικό πολιτισμό. Σύμφωνα με τη Βέιλ, θεμέλιο του χιτλερισμού είναι δύο αρχές: η αρχή της ισχύος και του μεγαλείου, της οποίας κορυφαίο ιστορικό παράδειγμα υπήρξε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και η αρχή του έθνους ως περίκλειστης οντότητας, υπαγόμενης σε ένα συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και μιλιταριστικό κράτος. Η Βέιλ εντοπίζει στην αρχαία Ρώμη την ιστορική μήτρα των κατακτητικών πολέμων και του πιο βάρβαρου ιμπεριαλισμού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χρησιμοποιεί την πιο ωμή βία για να καταπιέζει και να λεηλατεί τις υπόδουλες επαρχίες της και για να ξεριζώνει τους πολιτισμούς των λαών που καθυποτάσσει. Η Ρώμη καθιέρωσε ένα συγκεντρωτικό σύστημα κρατικής κυριαρχίας, μια τυραννική εξουσία που αποθεώνει τον αυτοκράτορα, την οποία αντέγραψαν στη συνέχεια ο Λουδοβίκος 14ος και ο Ναπολέων. Ο Χίτλερ επομένως είναι η πιο πρόσφατη ενσάρκωση αυτής της απεχθούς και απάνθρωπης εξουσίας, που κάνει βάρβαρη χρήση της ισχύος, σπέρνοντας την καταστροφή, τη βία και τον τρόμο με τις κατακτητικές εξορμήσεις της.
[contents] =>
[notes] => Επίμετρο: Θανάσης Γιαλκέτσης.
[lang_code] => el
[seo_url] => στοχασμοι-για-τις-απαρχες-του-χιτλερισμου-454265
[deleted] => 0
[category_id] => 9
[publisher_id] => 10190
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1530392400
[first_publish_date] => 1530392400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_230176/230176.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/24/b230176.jpg
[isbn] => 978-618-5305-09-3
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 280
[weight] =>
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 0
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 15.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1537344205
)
[2] => Array
(
[title_id] => 228028
[title] => Το πρόσωπο και το ιερό
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => La personne et le sacré
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Το "Πρόσωπο και το ιερό" είναι πολεμικό κείμενο. Στρέφεται με ένταση εναντίον της ιδέας του προσώπου και κυρίως εναντίον της σύνδεσης του ανθρώπινου προσώπου με το ιερό. Υπάρχει πράγματι κάτι ιερό στον άνθρωπο, δέχεται και η Βέιλ, αλλά αυτό δεν είναι το πρόσωπο, ιερό στον άνθρωπο είναι το απρόσωπο, και μόνο αυτό. Μέσα σε κάθε άνθρωπο ζει ανεπίγνωστα, στο βάθος της καρδιάς του, η προσδοκία του καλού. Η ιερότητα του ανθρώπου είναι ακριβώς η επιθυμία να μην του κάνουν κακό, το παράπονο όταν του κάνουν κακό, και η προσδοκία να του κάνουν καλό. Στη μακρά ιστορία του κακού, οι αναρίθμητοι άνθρωποι που έχουν βασανιστεί από τους κάθε λογής ισχυρούς, οι τσαλαπατημένοι άνθρωποι, οι σκλάβοι, αυτή την επιθυμία και προσδοκία δεν μπορούν πάντα να την εκφράσουν. Μένει ωστόσο ανεξάλειπτα ζωντανή, ένας αλάλητος στεναγμός, μια ανεκφώνητη διαμαρτυρία. Αντηχεί μέσα τους αδιάκοπα η βουβή κραυγή "γιατί μου κάνετε κακό;". Ο αλάλητος στεναγμός των αδικημένων, το ψέλλισμά τους, η βουβή κραυγή της οδυνηρής έκπληξής τους όταν τους κάνουν κακό, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει προσωπικά χαρακτηριστικά. Αυτή η απρόσωπη, βουβή διαμαρτυρία ενάντια στο κακό, αξεχώριστα με την ανεπίγνωστη προσδοκία του καλού, αυτό είναι το ιερό!
[contents] =>
[notes] => Επίμετρο: Σταύρος Ζουμπουλάκης.
[lang_code] => el
[seo_url] => το-προσωπο-και-το-ιερο-449973
[deleted] => 0
[category_id] => 40
[publisher_id] => 45
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1527800400
[first_publish_date] => 1527800400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_228028/228028.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/23/b228028.jpg
[isbn] => 978-960-435-612-6
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 88
[weight] =>
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 10.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1562061097
)
[3] => Array
(
[title_id] => 219664
[title] => Σκέψεις για τις αιτίες της ελευθερίας και της κοινωνικής καταπίεσης
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => Réflexions sur les causes de la liberté et de l'oppression sociale
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] => Φιλοσοφία
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να εμποδίσει τον άνθρωπο να αισθάνεται γεννημένος για την ελευθερία. Ποτέ, ό,τι κι αν γίνει, δεν μπορεί να δεχτεί τη δουλεία" γιατί σκέφτεται. Δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται μια ελευθερία χωρίς όρια, είτε ως παρελθούσα ευτυχία που του τη στέρησε μια τιμωρία, είτε ως μέλλουσα ευτυχία που του την χρωστά ένα είδος συμφωνίας με κάποια μυστηριώδη Πρόνοια. Ο κομμουνισμός που φαντάστηκε ο Μαρξ είναι η πιο πρόσφατη μορφή αυτού του ονείρου. Το όνειρο αυτό παρέμεινε ανέκαθεν μάταιο, όπως όλα τα όνειρα, ή, αν ποτέ λειτούργησε σαν παρηγοριά, ήταν πάντα σαν όπιο. Είναι καιρός να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε την ελευθερία και να αποφασίσουμε να τη συλλάβουμε.
[contents] =>
[notes] =>
[lang_code] => el
[seo_url] => σκεψεις-για-τις-αιτιες-της-ελευθεριας-και-της-κοινωνικης-καταπιεσης-433267
[deleted] => 0
[category_id] => 9
[publisher_id] => 736
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1496264400
[first_publish_date] => 1496264400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_219664/219664.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/22/b219664.jpg
[isbn] => 978-960-335-373-7
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 144
[weight] =>
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 0
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 13.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1537436091
)
[4] => Array
(
[title_id] => 194608
[title] => Ανάγκη για ρίζες
[subtitle] => Μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία
[parallel_title] =>
[original_title] => L’enracinement
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => "Ως πολιτική διανοήτρια, όπως και σε όποιο άλλο πεδίο, η Σιμόν Βέιλ δεν μπορεί να ταξινομηθεί σε κάποια κατηγορία. [...] Από τη μια υποστήριζε παθιασμένα τους απλούς ανθρώπους και ιδίως τους καταπιεσμένους - όσους καταπιέζονταν από τη μοχθηρία και την ιδιοτέλεια και όσους καταπιέζονταν από τις ανώνυμες δυνάμεις της μοντέρνας κοινωνίας. Είχε εργαστεί σε εργοστάσιο της Ρενό, είχε εργαστεί ως αγρότισσα, για να μοιραστεί τις ίδιες συνθήκες ζωής με τους ανθρώπους της πόλης και της υπαίθρου. Από την άλλη, ήταν εκ φύσεως μοναχική και ατομικίστρια, ένιωθε βαθιά φρίκη για ό,τι αποκαλούσε συλλογικότητα - το τέρας που δημιουργήθηκε από τον μοντέρνο ολοκληρωτισμό. Νοιαζόταν ιδίως για τις ανθρώπινες ψυχές. [...] Δεν μπορεί να ταξινομηθεί ούτε ως αντιδραστική ούτε ως σοσιαλίστρια.
Το παρόν βιβλίο ανήκει σ' εκείνη την κατηγορία των προοιμίων στην πολιτική, που οι πολιτικοί σπανίως διαβάζουν και τα οποία οι περισσότεροι εξ αυτών θα ήταν απίθανο να κατανοήσουν ή να αντιληφθούν τον τρόπο εφαρμογής τους. [...] Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μελετούν οι νέοι πριν χάσουν την άνεση χρόνου που διαθέτουν και πριν καταστρέψει την ικανότητά τους να σκέφτονται μια ζωή προεκλογικών αγώνων και ενδημίας στο νομοθετικό σώμα· είναι ένα από τα βιβλία η επίδραση των οποίων θα φανεί, όπως μπορούμε απλώς να ελπίζουμε, στη νοοτροπία μιας άλλης γενιάς".
(από τον Πρόλογο του T.Σ. Έλιοτ)
[contents] =>
[notes] => Πρόλογος: T.S. Eliot.
[lang_code] => el
[seo_url] => αναγκη-για-ριζες-383263
[deleted] => 0
[category_id] => 9
[publisher_id] => 21
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1398891600
[first_publish_date] => 1398891600
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_194608/194608.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/20/b194608.jpg
[isbn] => 978-960-04-4176-5
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 304
[weight] => 388
[dimensions] => 23x15
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 18.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1537517210
)
[5] => Array
(
[title_id] => 166549
[title] => Για την κατάργηση των κομμάτων
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => Note sur la suppression générale des parties politiques
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Όταν υπάρχουν κόμματα σε μία χώρα, προκύπτει αργά ή γρήγορα μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, ώστε να είναι αδύνατο να παρέμβουμε αποτελεσματικά στα δημόσια δρώμενα χωρίς να ενταχθούμε σε κόμμα και να παίξουμε το παιχνίδι. Οποισδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά, επιθυμεί να ενδιαφερθεί αποτελεσματικά. Έτσι, αυτοί που έχουν ιδιαίτερη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό, είτε παύουν να το σκέφτονται και στρέφονται σε κάτι άλλο, είτε περνούν από τη δοκιμασία των κομμάτων. Αλλά και σε τούτη την περίπτωση οι έγνοιες που παρουσιάζονται αποκλείουν τη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό. Το κόμματα είναι ένας θεσπέσιος μηχανισμός, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημοσίων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια.
[contents] =>
[notes] => Με σχόλιο του Αντρέ Μπρετόν και επίμετρο του φιλοσόφου Αλαίν. Εισαγωγή - σημειώσεις: Σωτήρης Γουνελάς.
[lang_code] => el
[seo_url] => για-την-καταργηση-των-κομματων-327453
[deleted] => 0
[category_id] => 9
[publisher_id] => 221
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1304197200
[first_publish_date] => 1304197200
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_166549/166549.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/17/b166549.jpg
[isbn] => 978-960-527-647-8
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 62
[weight] => 136
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 7.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1306744323
)
[6] => Array
(
[title_id] => 123378
[title] => Επιστολή προς έναν ιερέα
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => Lettre à un religieux
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] => Αναλόγιο
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] =>
[contents] =>
[notes] => Εισαγωγή: Παναγιώτης Αρ. Υφαντής.
[lang_code] => el
[seo_url] => επιστολη-προς-εναν-ιερεα-241939
[deleted] => 0
[category_id] => 7
[publisher_id] => 196
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 1175374800
[first_publish_date] => 1175374800
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_123378/123378.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/13/b123378.jpg
[isbn] => 978-960-8150-37-9
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 87
[weight] => 140
[dimensions] => 21x13
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 11.73
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1265972252
)
[7] => Array
(
[title_id] => 151703
[title] => Η βαρύτητα και η χάρη
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => La pesanteur et la grâce
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] => Αστρολάβος
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => [...] Μορφή προφητική του απολύτου της αγάπης, μάρτυρας της ελευθερίας του Θεού, η Σιμόνη Βέιλ μας άφησε δεκατέσσερα βιβλία, συγκροτημένα, μερικά από αυτά, από τα χειρόγραφά της. Έτσι και το βιβλίο που έλαβε τον εύγλωττο τίτλο. "Η βαρύτητα και η χάρη". Σε μια άγρυπνη κατάσταση "διαλογικότητας" -καθώς θα υποστήριζε ο σπουδαίος ρώσος γλωσσολόγος Μπάχτιν- του Θεού με την ψυχή, του πλάστη με το πλάσμα, αναπτύσσεται μια σειρά συγκεκομμένων, πυκνών, κάποτε βιαστικών και σκοτεινών διαλογισμών που όλοι επικεντρώνονται στην διερεύνηση της, μοναδικής κρισιμότητας για την ιστορία του κόσμου και για το νόημα της δημιουργίας, σχέσης Θεού και ανθρώπου. Η σύνθεση του υλικού αυτού οφείλεται στον συνοδοιπόρο της Gustave Thibon - άλλον εκείνον άγρυπνο εργάτη του αιωνίου.
Καμιά ανάγνωση δεν μας προτρέπει τόσο στην ποιότητα της αγάπης και στα μυστήριο που φέρουμε μέσα μας - σκοτεινό, ώσπου να εμφανιστεί και το φωτίσει ο Θεός ο ίδιος - όσο τα κείμενα ανθρώπων που εβίωσαν την αγιότητα ως ακροτελεύτιο άθλο της ελευθερίας του όντος που συμβιώνει με τον Θεό.
Αυτή τη σχέση η Σιμόνη Βέιλ την έζησε με μια ερωτική αμεσότητα - παραμερίζοντας την παρουσία της Παναγίας και την μεσιτεία των αγίων. Αμεσότητα μόνο με τον Χριστό στον σταυρό που και η ίδια εδιάλεξε για να τον μιμηθεί. Έτσι, ακόμη και οι σκέψεις της που γεννούν επιφύλαξη, ακόμη κι εκείνες που είναι σκοτεινές, δεν παύουν να λειτουργούν μέσα μας ως φώτα και ως πάθη λυτρωτικά της ψυχής.
(από την εισαγωγή του Κώστα Τσιρόπουλου)
[contents] =>
[notes] =>
[lang_code] => el
[seo_url] => η-βαρυτητα-και-η-χαρη-297965
[deleted] => 0
[category_id] => 7
[publisher_id] => 196
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 628466400
[first_publish_date] => 628466400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_151703/151703.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/16/b151703.jpg
[isbn] =>
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 173
[weight] => 237
[dimensions] => 20x13
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] => 4
[translated_from] => 4
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 8.12
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1268733168
)
[8] => Array
(
[title_id] => 103799
[title] => Η Ιλιάδα ή το ποίημα της δύναμης
[subtitle] =>
[parallel_title] =>
[original_title] => L'Iliade ou le poème de la force
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Στην παρούσα μελέτη για το έπος της Ιλιάδας, όπου δείχνεται μοναδική κάτοχος της ελληνικής παιδείας, η Σιμόν Βέιλ λέει τούτα τα ανεπανάληπτα: "Όσοι ονειρεύτηκαν πως η βία, ξεπερασμένη από την πρόοδο, θ' άνηκε πια στο παρελθόν, είδαν τούτο το ποίημα σαν ιστορικό ντοκουμέντο. Μα, όσοι ξέρουν να ξεδιαλύνουν τη βία σήμερα, όπως άλλοτε, στο κέντρο της ανθρώπινης μοίρας, βρίσκουν στην Ιλιάδα την πιο λαμπρή και κατακάθαρή της απεικόνιση". Και συνεχίζει έτσι: "Μονάχα όταν κανείς γνωρίσει της βίας το κράτος και μάθει να μην το αποδέχεται, γίνεται να' ναι δίκαιος και ν' αγαπάει". Κι η κατακλείδα της: "Οι λαοί της Ευρώπης ίσως να ξαναβρούν το επικό πνεύμα, όταν θα μάθουν να μην θαυμάζουν ποτέ τη δύναμη, να μη μισούν τους εχθρούς και να μην καταφρονούν τους δυστυχισμένους. Πράγμα αμφίβολο, αν γρήγορα τούτο θα στέρξει να γενεί".
Το λαμπρό αυτό κείμενο, που γνώρισε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό η ποιήτρια Ζωή Καρέλλη (1956), παρουσιάζεται εδώ σε φροντισμένη ποιητική απόδοση της Μαρίας Φέλκερ - Καμαρινέα, η οποία με τον ίδιο οίστρο καταπιάνεται και με το κείμενο της Ιλιάδας.
Μελισσάνθη
[contents] =>
[notes] => Πρόλογος: Μελισσάνθη
[lang_code] => el
[seo_url] => η-ιλιαδα-η-το-ποιημα-της-δυναμης-202897
[deleted] => 0
[category_id] => 42
[publisher_id] => 495
[writter_id] => 59792
[area_id] => 1
[publish_date] => 441756000
[first_publish_date] => 441756000
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_103799/103799.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/11/b103799.jpg
[isbn] =>
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 37
[weight] => 109
[dimensions] => 21x14
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] =>
[translated_from] =>
[edition_no] => 0
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 0.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1537344276
)
)
)
)
ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Αγαπητοί συνεργάτες, Η νέα ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ τέθηκε σε εφαρμογή και για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα ενσωματώνει προτάσεις βελτίωσης. Στη φάση αυτή, η καταγραφή των νέων εκδόσεων γίνεται με αργούς ρυθμούς, λόγω διαφόρων τροποποιήσεων. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι εκδότες θα έχουν τη δυνατότητα να καταγράφουν αφ' εαυτού τις νέες κυκλοφορίες.
Συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Weil, Simone, 1909-1943
Η Σιμόν Βέιλ γεννήθηκε το 1909 σ' ένα προάστιο του Παρισιού από γονείς Ισραηλίτες και το 1931 αποφοίτησε από την Ecole Normale Superieure με δίπλωμα καθηγήτριας της φιλοσοφίας. Κάτοχος μιας ευρύτατης μάθησης και με κύριο μέλημα της την ανθρώπινη κατάσταση, ανέπτυξε, παράλληλα με τη συγγραφική της δραστηριότητα, ενεργό κοινωνική δράση. Έτσι εντάσσεται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της Πουάρ που άρχισε το 1932. Προικισμένη με σπάνια ευφυΐα κι οξυδέρκεια ανησυχούσε για την όλο και αυξανόμενη κυριαρχία της γραφειοκρατικής μηχανής του κράτους στην οποία διέβλεπε τον κίνδυνο μιας νέας μορφής καταπίεσης κοινωνικής πάνω στο άτομο.
Για να γνωρίσει στην πράξη τους όρους της εργασίας και τα κάθε φύσης προβλήματα της τάξης των εργαζομένων χειρωνακτικά, αλλά και από την έμφυτη διάθεσή της να συμμετέχει στη δυστυχία των λιγότερο ευνοημένων κοινωνικά, η Σιμόν Βέιλ εγκατέλειψε το 1934 την καθηγητική της έδρα για να εργαστεί ως απλή εργάτρια εργοστασίου. Καρπός της εμπειρίας της αυτής είναι το βιβλίο "Η εργατική κατάσταση" που, μαζί με την ημερολογιακή καταγραφή της επίπονης θητείας της στη ζωή του εργοστασίου, αποτελεί το ηθικό και φιλοσοφικό της συμπέρασμα. Τα γεγονότα της εποχής και το πάσχισμά της για την υπόθεση του ανθρώπου την κράτησαν πάντα στο κέντρο της διαμάχης. Παράλληλα η Σιμόν Βέιλ έζησε μια εσωτερική δραματική πορεία στην αναζήτηση της αλήθειας που την οδήγησε σε εκπληκτικές εμπειρίες μυστικής ενάργειας.
Αν και μεγάλωσε σε αγνωστικιστικό περιβάλλον και διέτρεξε, φιλοσοφικά και πολιτικά, μια συνειδητή επαναστατική περίοδο, δέχτηκε ταπεινόφρονα τις εσωτερικές αποκαλύψεις που διεύρυναν την σκέψη της από πανανθρώπινες σε παν-κοσμικές διαστάσεις. Πρόσφυγας πολέμου, πρώτα στη Μασσαλία, μετά στη Νέα Υόρκη, τελευταία στις τάξεις των ελεύθερων Γάλλων στο Λονδίνο, κατέγραψε με ακρίβεια και απόλυτη ειλικρίνεια την ανθρώπινη κατάσταση, όπως της την έδινε πλέον η νέα, χριστοκεντρική προοπτική της.
Από την εποχή εκείνη χρονολογούνται η ιδιαίτερη εμβάθυνση της επάνω στην ελληνική σκέψη και οι δυνατές διαισθήσεις της για την αποστολή του ελληνικού στοχασμού ως προεργασία για τον "ερχόμενον λόγον".
Άλλα συγγράμματά της είναι: "Προχριστιανικές διαισθήσεις", "Τετράδια", "Καταπίεση και ελευθερία", "Η ελληνική πηγή", "Η αναμονή του Θεού", "Η υπερφυσική γνώση", "Σωσμένη Βενετία" (τραγωδία μισοτελειωμένη, "Το ρίζωμα" και άλλα.
"Το ρίζωμα" γράφτηκε απ' την Σιμόν Βέιλ το 1943, λίγο πριν το θάνατό της σ' ένα σανατόριο στην Αγγλία. Έτσι το βιβλίο αυτό, που είναι μια διακήρυξη των καθηκόντων της κοινωνίας απέναντι στο ανθρώπινο πλάσμα, στην πλήρωση των ψυχικών και φυσικών αναγκών του, πήρε τη θέση της πνευματικής της διαθήκης. Τα έξοχα δοκιμιακά της μελετήματα δεν είναι γι' αυτό λιγότερο η πνευματική της διαθήκη, όπως και κάθε άλλη της μαρτυρία.
Ο Άλμπερ Καμύ, ειδικά για τη σημασία του "Ριζώματος", έγραψε τα χαρακτηριστικά: "Μου είναι αδύνατον να φανταστώ μιαν αναγέννηση για την Ευρώπη που να μην έχει υπ' υπόψη τα αιτήματα αυτά, όπως τα προσδιόρισε η Σιμόν Βέιλ.
We use cookies to enhance your experience. By clicking "Accept All Cookies," you agree to the use of all cookies on our website.